Ik had de tijd van mijn leven
In mijn handen glinstert iets
ik kijk naar iets kostbaars
het lot licht in mijn handen
te wachten tot ik het vast grijp
Verwonderd voel ik het lot
op mijn handpalm rusten
ik staar naar het geluk
ik kan mijn leven zelf leven
Al die tijd blijft het geduldig
liggen tot een briesje opsteekt
de wind speelt nu met het lot
een vogel pikt het mee in zijn vlucht
Traag sluit ik mijn hand
en vorm een vuist van verdriet
een kans op leven verknoeit
in mijn ogen glinstert iets
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: timpe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||