De nachtegaal kiest haar prooien uit
Als ochtend verloopt naar donker nacht
wanneer je nu je ogen sluit
zie je in haar rozenmond de pracht
en de gloed om haar zachte ogen
van de verdwenen zwarte maan
die zonder enig mededogen
de zon bij de sterren liet staan
gooi me nu in woeste golf
verscheur me bij de manenwolf
en laat gedachten leven zien
het nachtelijk gekrijs bedolf
mijn denken in haar hart, sindsdien
heb ik haar nooit meer weergezien