...Ik was het...
... ik was het...
Die die morgen tegen je aankroop,
Die me nestelde in je armen en schoot.
Die vroeg naar warmte en geborgenheid,
Die zichzelf verloor in de tijd.
Ik wist wat je zou geven,
'k verlangde ernaar,
De kussen, de strelingen,
Het liefdevolle, omhelzende gebaar.
zalig,
goed,
veel meer dan dat,
hemels,
alsof ik niet meer van deze wereld was.
Zo neem ik het mee,
Van ons, wij twee...
Liefs,
H.
Reacties op dit gedicht
| la mama: | Maandag, oktober 18, 2004 18:43 |
| en...terug op aarde??? hemels beschreven...schitterend vervolg liefs |
|
| jazzzz: | Maandag, oktober 18, 2004 17:38 |
| mooi verwoord! liefs, |
|
| renate de pon: | Maandag, oktober 18, 2004 12:31 |
| Je hebt precies een bewogen weekend gehad ;- Kusjessssss |
|
| willy Vittali: | Maandag, oktober 18, 2004 11:52 |
| Liefde en zachtheid, mooi geschreven. een schitterende herinnering, liefs Willy | |
| Raira: | Maandag, oktober 18, 2004 10:44 |
| prachtig het vervolg op je gedicht heel erg mooi hoe je alles verwoord liefs raira |
|
| Oorlam: | Maandag, oktober 18, 2004 10:41 |
| mooi gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Eric Van Aelst | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||