Dag en nacht
Niet vrezend wat de dag brengt
Enkel wetend van de nacht
Onbevredigd door de klok
Die minuten langzaam tikt
Lijkt de tijd niet te vergaan
En de zon niet te verdwijnen
Straalt de maan in fletse stralen
In de nacht die nog niet is
Is het duister eindelijk daar
Verliest het licht het van het zwarte
Stroomt het hoofd vol met gedachten
Huilt de ziel een zilte traan
Waar de nacht het weten brengt
Geeft de dag de goede warmte
Die de liefde kan doen groeien
Om haar 's nachts te laten bloeien
17-10-04
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||