donkere wereld
ze leefde in een wereld
donker en zwart
maar wat ze niet wist was
die wereld was haar hart
er was een diepe poel
daar zat ze uren
bij het vervuilde water
voor zich uit te turen
ze was vastgemaakt aan touwen
waarmee anderen zich vermaakten
zo besturen ze haar leven
bang dat ze hun grip op haar kwijt raakten
elke morgen werd ze wakker
door het gekras van kraaien
die als ze opstond
in haar haar probeerden te graaien
haar enige vrienden daar
waren eenzaamheid en verdriet
want andere mensen
waren er niet
onder een dode eik
legde ze zich neer
en zuchte zacht
voor de laatste keer...
donker en zwart
maar wat ze niet wist was
die wereld was haar hart
er was een diepe poel
daar zat ze uren
bij het vervuilde water
voor zich uit te turen
ze was vastgemaakt aan touwen
waarmee anderen zich vermaakten
zo besturen ze haar leven
bang dat ze hun grip op haar kwijt raakten
elke morgen werd ze wakker
door het gekras van kraaien
die als ze opstond
in haar haar probeerden te graaien
haar enige vrienden daar
waren eenzaamheid en verdriet
want andere mensen
waren er niet
onder een dode eik
legde ze zich neer
en zuchte zacht
voor de laatste keer...
Reacties op dit gedicht
| LindsayAmy: | Dinsdag, oktober 19, 2004 22:19 |
| Pff...Mooi gedicht..ik vind hem echt mooi..hoop niet dattiej van toepassing is op jou of iemand die je kent..Kus.. | |
| will hanssen: | Maandag, oktober 18, 2004 20:35 |
| Droevig-mooi geschreven, zeg! Will |
|
| *silliej*: | Maandag, oktober 18, 2004 19:57 |
| woow ontzettend mooi! zit hier met n open mond,en grote ogen.. hoop niet dat het ove rjou gaat ofzo.. dikke knuffff.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gwoon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||