berimpeld
als zilvrén lokken komend in mijn haar
mijn ogen versierd met wallen
rimpels strak als lat om lat
vergeten alles,wat zei je daar?
als het lopen langzamer gaat
het horen zachter word
het opspelen van de prostaat
niet proeven soep of gort
hij vaker hangt dan dat hij staat
het zien belemmerd door het staar
het hoogtepunt van liefde zich ver'laat
je vaak bent van de , wijs
ja,dan spreekt men van oud en grijs
psych
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Maandag, oktober 18, 2004 21:26 |
| wauw wondermooi | |
| Lieverdje: | Maandag, oktober 18, 2004 21:18 |
| Zeer schiterend! Ook ik denk nog steeds met vreugde terug aan mijn grootvader! Liefs |
|
