bekennen
Zie ik je staan daar?
Jij, die me niet laat slapen
Sinds ik je zag
Lachend op een bank
Zal ik naar je toe gaan?
Je bent niet ver weg
Dit is m’n kans
Ik lach naar je
Heb je me gezien?
Je maakt me gek
Ik wil je zeggen
Hoe lief ik je heb
Wat moet ik doen?
Je loopt bijna weg
Ik moet nu bekennen
Ik durf niet.
Jij, die me niet laat slapen
Sinds ik je zag
Lachend op een bank
Zal ik naar je toe gaan?
Je bent niet ver weg
Dit is m’n kans
Ik lach naar je
Heb je me gezien?
Je maakt me gek
Ik wil je zeggen
Hoe lief ik je heb
Wat moet ik doen?
Je loopt bijna weg
Ik moet nu bekennen
Ik durf niet.
Reacties op dit gedicht
| Juva: | Maandag, juni 18, 2001 21:22 |
| hahaha ik dacht net te zeggen wat pramodah zegt (hoe zou dat nou komen hihi) Je gaat er achteraf spijt van krijgen als 't te laat is...ik weet zolang je niet tot actie overgaat, heb je je dromen nog en achteraf misschien niets meer...maar toch is het echt wel de moeite waard haar aan te spreken (of een gedichtje te sturen???) Heel veel succes alleszins;) |
|
| pramodah: | Maandag, juni 18, 2001 19:12 |
| grijp je kans het leven is aan de durvers............... | |
| evening star: | Maandag, juni 18, 2001 16:52 |
| beken voor het te laat is zoals bij mij knuffies |
|
Over dit gedicht
| Auteur: petrarcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||