leven met 2 maskers
hier in het nachtelijk uur
zit ik weer achter mijn p.c
overdag ben ik, van de wereld,
's nachts is de wereld van mij
's nachts alleen met mijn verdriet
ben niemand tot last
ja,behalve de freaks
maar vergeef het mij,
en,en anders niet
ben nu mezelf,wel een beetje high
ja,van mijn pillen en van de wodka
in het huis is rustig,iederen in rust
moet me klaar stomen voor morgen,
ja,dat is mijn must
Reacties op dit gedicht
| lordin: | Maandag, oktober 25, 2004 18:32 |
| heel mooi. maar je bent echt niemand tot last. echt niet. je kunt het altijd kwijt hier!!! echt kusjes lordin |
|
| Marbalicia: | Woensdag, oktober 20, 2004 12:26 |
| Doorzetten. Je valt niemand tot last =) |
|
| Lieverdje: | Woensdag, oktober 20, 2004 06:27 |
| Jij bent toch niemand tot last... Pillen en wodca = zie maar goed wat je doet, die 2 dingen samen... Spijtig...maar ik kan 's nachts niet op mijn pc komen anders deed ik het wel... Je kan met al je verdriet steeds bij mij terecht! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||