Gebroken, ongezien.
Gebroken, ongezien.
Niet de ongelijkheid tussen mensen
dat mijn leven anders maakt
Dat mijn hart soms kan verscheuren
en de wereld grijs doet kleuren
Nee, nog erger dan de ongelijkheid
nog ondraag'lijker dan het verdriet
Is het leven in de grootste wanhoop
waarvan men de kracht niet ziet
En ik huil, terwijl ze lachen
en ik zwijg, terwijl ze spreken
En zij, ze leven rustig voort
terwijl ik mijn eigen hart hoor breken....
Over dit gedicht
| Auteur: *Soledad* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||