Oma
waarom verliet u mij?
oh waarom,waarom ging u nou weg
en waarom ik het steeds zei?
ik weet het niet,
ik wou dat ik het nooit had gezegd!
ik zal altijd van u blijven houden,
en ik zal nooit meer een leugen verspreiden..
maar ik had u nog liever bij me gehouden,
want dat waren de goede tijden!
maar oma, u moet het begrijpen,
ik vond het moeilijk om u te zien..
omdat ik wist dat u aan het pijnlijden was..
ik durfde het gewoon niet,
u herkende mij niet eens meer,maar u krijgt van mij nog steeds een dikke tien..
Oma,ik heb nou zoveel verdriet..
en maar niemand die het ziet..
ik weet het oma,ik moet er over praten,
maar ik kan het gewoon niet..
zoveel gedachtes die dan naar boven komen,
dan moet ik huilen,oma..
en ik wil niet dat iemand dat ziet..
ik wil wel dat ze weten dat ook ik verdriet heb,
ik doe me wel altijd blij en gezellig voor,
maar binnen in...kan ik niet eens lachen,oma..
Zit ik vol met verdriet en pijn..
waarom kan dat nou niet gewoon eens over zijn?
waarom is het nou zo moeilijk..
om van iemand afscheid te nemen?
terwijl je beter weet dat het op deze manier beter is..
veel liefs,
één van je kleindochters..