klein meisje
klein meisje
aan de water kant
een rustig
en gelukkig leven
geen zorgen
en geen verdriet
lacht
en is echt vrolijk
de zon gaat onder
en komt 13 jaar later
weer op
het kleine meisje
groot geworden
geen gelukkig leven
vol zorgen en pijn
mishandeld
lacht,
nooit gemeent
leven vol leugens
niemand kent haar
ze bestaat niet
niet meer...
aan de water kant
een rustig
en gelukkig leven
geen zorgen
en geen verdriet
lacht
en is echt vrolijk
de zon gaat onder
en komt 13 jaar later
weer op
het kleine meisje
groot geworden
geen gelukkig leven
vol zorgen en pijn
mishandeld
lacht,
nooit gemeent
leven vol leugens
niemand kent haar
ze bestaat niet
niet meer...
Reacties op dit gedicht
| *klijntje*: | Donderdag, oktober 21, 2004 07:07 |
| ik geloof niet dat dat kleine meisje nog in mij zit, na 13 jaar is het slechts nog een mooie herinnering waar ik naar terug wil. ik zou nu nie meer weten hoe ik vrolijk moet zijn en zonder zorgen in het leven moet staan, maar ik blijf hopen dat het ooit terug komt! kuzz *klijntje* |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 21, 2004 06:51 |
| Diep treurig, droevig 'verhaald'. Maar al zit dat kleine meisje in het allerverste hoekje van je 'zijn', toch is ze er nog. Vind ze asjeblieft. Voor jou. Voor ons. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *klijntje* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||