Kloof
Mijn hart vertoont een kloof
van groen' en zwarte zoden
verbolgen over 't feit
dat ik niet werd ontboden
Een ziekmakend proces
dat telkens wordt herhaald
de ziel langzaam maar zeker
tot grove stukken maalt
Ik zoek een zuiv're zonde
die mij steeds weer ontglipt
en die zonder geweten
m'n werk'lijkheid verknipt
Wie kan er ooit genezen
van zoveel ongeloof
ze zal nooit meer verkleinen
die gapend donk're kloof.
van groen' en zwarte zoden
verbolgen over 't feit
dat ik niet werd ontboden
Een ziekmakend proces
dat telkens wordt herhaald
de ziel langzaam maar zeker
tot grove stukken maalt
Ik zoek een zuiv're zonde
die mij steeds weer ontglipt
en die zonder geweten
m'n werk'lijkheid verknipt
Wie kan er ooit genezen
van zoveel ongeloof
ze zal nooit meer verkleinen
die gapend donk're kloof.
Reacties op dit gedicht
| Misty and Me: | Zaterdag, oktober 23, 2004 23:50 |
| het leven kan zwaar zijn woorden hard vaak doen dingen erg veel pijn en maken ze een geest zo verward Toch bestaan er bruggen in het leven al moet je ze zelf maken ik kan je enkel de moed geven om er op die manier door te raken... veel liefs |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 21, 2004 07:11 |
| Vol van eenzaam verlangen dit. Hunkerend, hongerend neergezet. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mikey32 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||