~~~
al denkt verlegenheid in stappen
blozen lukt me in een tel
een spel? nee, dan was rouge wel
genoeg om je te laten snappen
dat ik stil geniet van ons duel
je woorden schuinen naast de mijne
die geschokt hun ruggen rechten
terwijl ze om wat ruimte vechten
om toch punten, al zijn het kleine
tussen je aanvalstechniek te vlechten
als ik je aankijk na sportieve strijd
zie ik geen plagende ogen meer
elk teken van eerder verweer
is veranderd in evenredigheid
met verlangen als drijvende veer
~~~
arie.v.d.zalm: | Vrijdag, oktober 22, 2004 08:34 |
Dit is een heel mooi gedicht,een van de betere soort. moin moin arie |
|
sunset: | Vrijdag, oktober 22, 2004 06:56 |
Schitterende poëzie. Ge- en herlezen. Mooi, mooi, mooi. Liefs / sunset |
|
wijnand.: | Vrijdag, oktober 22, 2004 00:34 |
prachtig ze zijn nog steeds even prachtig | |
maria : | Vrijdag, oktober 22, 2004 00:28 |
schitterend geschreven stil ademloos gelezen liefs, maria |
|
Rep: | Vrijdag, oktober 22, 2004 00:18 |
veertjes zijn teer, overwinnen elke storm, veertjes kietelen, maar zijn ook zo zacht... een mooi spel van woorden hier :) Liefs |
|
Raira: | Vrijdag, oktober 22, 2004 00:16 |
prachtig gedicht met stille bewondering gelezen liefs raira |
|
Auteur: Nina Laverona | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 22 oktober 2004 | ||
Thema's: |