Eindelijk
Gisterenavond laat hebben,
We eindelijk eens gepraat.
We hebben samen gehuild
En in elkanders armen geschuild.
Oh wat was de nood groot,
Om me eindelijk te kunnen nestelen in je schoot.
Ook al lijkt het nu zo niet,
Het zonnetje staat daar int verschiet.
We redden het wel samen,
Want we doen het tesamen.
Weet dat ik nog altijd van je hou
En je nooit zal laten staan in de kou.
We eindelijk eens gepraat.
We hebben samen gehuild
En in elkanders armen geschuild.
Oh wat was de nood groot,
Om me eindelijk te kunnen nestelen in je schoot.
Ook al lijkt het nu zo niet,
Het zonnetje staat daar int verschiet.
We redden het wel samen,
Want we doen het tesamen.
Weet dat ik nog altijd van je hou
En je nooit zal laten staan in de kou.
Reacties op dit gedicht
| Eric Van Aelst: | Vrijdag, oktober 22, 2004 19:25 |
| Nooit opgeven, lieverd, nooit! Liefs, |
|
| will hanssen: | Vrijdag, oktober 22, 2004 15:13 |
| Zeer liefdevol en positief geschreven dit gedicht....prachtig. Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jolieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||