Voordat het vilt me opvreet wil ik je zeggen

de muren lijken dan wel wit, het plafond kan

ook helemaal niet op me neer vallen toch

bloedrood en claustrofobisch klein

Zo als je me wil hebben kan je me krijgen

geplet in een kamer in mijn kop, stomdronken

vergeelt a4-tje met nutteloze details uit een

vervlogen liefdesgeschiedenis, tuinen van Monet

fonteinen in Bordeaux, keien in Abchat sur Bandiat

Daar in die kuil daar zal ik zitten, wachten op

alles waar ik nu van verstoken ben, aandacht

een vluchtige kus zomaar in mijn nek, dat de

haartjes daar zacht kippenvel krijgen en mijn

kraag kietelen, van die dingen en meer, gebroken

Gips om mijn hart dat het kan helen

pleisters op mijn hersenen die bloeden

jodium in mijn ogen om ontstoken traanbuis

mitella om de herrineringen aan jouw zachte borsten

liefdesverdriet = polikliniek