De stoel
De stoel
Stoel, een zetel
van en voor gewicht.
Die miljarden levens heeft ontwricht
met een kom en ketel is er heel wat aangericht.
Roddels klein en groot
op een stoel kwamen zij bloot.
Men wilde zijn tijd nuttig besteden
dus graven in andermans heden en verleden.
Men groef en blies
de eigen lippen vies.
Maar spoelde met een slok
weg de smerige brok.
Men hoopte zo de eigen fouten te dekken
en aan ieders oog te onttrekken.
Was ieder uitgekauwd en besproken
dan werd de zit verheven en verbroken.
De stoel had weer zijn dienst gedaan
maar hij weer nog steeds als zetel staan.
Stoel, een zetel
van en voor gewicht.
Die miljarden levens heeft ontwricht
met een kom en ketel is er heel wat aangericht.
Roddels klein en groot
op een stoel kwamen zij bloot.
Men wilde zijn tijd nuttig besteden
dus graven in andermans heden en verleden.
Men groef en blies
de eigen lippen vies.
Maar spoelde met een slok
weg de smerige brok.
Men hoopte zo de eigen fouten te dekken
en aan ieders oog te onttrekken.
Was ieder uitgekauwd en besproken
dan werd de zit verheven en verbroken.
De stoel had weer zijn dienst gedaan
maar hij weer nog steeds als zetel staan.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: J.H. Vergne | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||