Ik zit in mijn kamer,
Kniel neer en bid;
Voor de kracht om op te staan.
En niet te blijven zitten waar ik nu zit.
Nog een dag vol pijn.
En ik ben schuldig.
Ik ben ziek en moe van het leven.
Speel dit spel zeer ongeduldig.
Zet een lach op
En hou de tranen in.
Maar ik ben het gewend om te doen,
3 jaar geleden was het begin.
Mijn hoofd knalt uit elkaar.
Ik heb genoeg van al die pijn!
Verstoppen achter een masker,
Ik ben één en al schijn...
Vanbinnen ben ik dood,
Mijn ogen zijn grauw.
Ik draag altijd verdriet bij me.
Is dit het leven waar ik van hou?
De nacht valt al snel,
En als de dag eindelijk valt,
Is het gevecht over.
En heb ik het als gewoonlijk weer verknald..
Nog een dag voorbij,
Nog een nieuwe dag die komt..
Ik zit en wacht in het donker,
Totdat de zon mij verwelkomt..