ergens in straks
ergens in straks
voel ik een handje op mijn schouder
open mijn ogen en zie onze kleine
meid staan met een vingertje tegen haar lippen
zachtjes om jou niet wakker te maken
pakt ze mijn hand
ik kijk haar niet begrijpend aan
en ga met haar naar de keuken
ze kan niet meer slapen vertelt ze
en wil ontbijt voor jou maken
overmand door zoveel klein gevoel
slik ik en geef haar een zoen
samen zetten we koffie
maken we ontbijt
we verheugen ons op jou gezicht
hoewel het buiten nog donker is
als we je wakker maken
glimlach je naar ons
snel verandert ons bed in
een ontbijttafel
we kijken elkaar aan
warm en trots op onze meid
we zijn weer samen
nu is het goed
voel ik een handje op mijn schouder
open mijn ogen en zie onze kleine
meid staan met een vingertje tegen haar lippen
zachtjes om jou niet wakker te maken
pakt ze mijn hand
ik kijk haar niet begrijpend aan
en ga met haar naar de keuken
ze kan niet meer slapen vertelt ze
en wil ontbijt voor jou maken
overmand door zoveel klein gevoel
slik ik en geef haar een zoen
samen zetten we koffie
maken we ontbijt
we verheugen ons op jou gezicht
hoewel het buiten nog donker is
als we je wakker maken
glimlach je naar ons
snel verandert ons bed in
een ontbijttafel
we kijken elkaar aan
warm en trots op onze meid
we zijn weer samen
nu is het goed
Reacties op dit gedicht
| MVL: | Maandag, oktober 25, 2004 13:32 |
| Oh baby, bérgen vol emoties en herinneringen! Mis je. | |
| will hanssen: | Zaterdag, oktober 23, 2004 16:26 |
| Ontroerend mooi geschreven........ Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: heinie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||