Verloren zielen..
De grensgangers tussen het hiernamaals
en de steeds meer vervagende aarde
Zwevende chaos van verloren zielen
al zo lang zoekende naar iets van waarde
De duisternis teistert voortdurend
met meerdere gezichten van de dood
Aantrekkingskracht als een magneet
terwijl het licht telkens weer afstoot
En ik neurie mee met huilende stemmen
die weer verdwijnen als stof in de wind
Angstkreten echoën door heel het heelal
ik aanschouw de dood van een onschuldig kind
*vraag me vooral niet wat mijn doel is van dit gedicht, waar het over gaat of hoe het in me opkwam want ik hou het gewoon lekker op dichterlijke vrijheid ;)*
Reacties op dit gedicht
| Renate-td-: | Zondag, oktober 24, 2004 20:22 |
| heel mooi | |
| Ashana: | Zondag, oktober 24, 2004 19:20 |
| het is in ieder geval prachtig | |
| Teared Out: | Zondag, oktober 24, 2004 16:08 |
| Dan hou ik het er maar gewoon op dat ik 'm mooi vind, en dat ie me raakt ofzo.. =) Kusje. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||