fantasie2
M’n ogen die stralen
De zon schijnt
Een mond met een glimlach
die nooit verdwijnt
Je neus met sproetjes
De lavendel bloeit
Een mond met een glimlach
die me altijd boeit
Een mond met een glimlach
De vogels zingen
en een mond met een glimlach
die op elkaar gingen.
De zon schijnt
Een mond met een glimlach
die nooit verdwijnt
Je neus met sproetjes
De lavendel bloeit
Een mond met een glimlach
die me altijd boeit
Een mond met een glimlach
De vogels zingen
en een mond met een glimlach
die op elkaar gingen.
Reacties op dit gedicht
| dikkertjedap: | Donderdag, juni 21, 2001 09:24 |
| owow.....dat is nog eens mooi zeg...ik zie het voor me! ik wilde wel even om het hoekje kijken ;-) groetjes, dd. |
|
| Marianne C: | Donderdag, juni 21, 2001 09:05 |
| heeeeeeeeeel mooi gedicht robert16 | |
Over dit gedicht
| Auteur: petrarcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||