Verlaten
In de naam van trouw
kom je me tegemoet
Met doorzichtige liefde omhuld
betast je m'n gemoed
jouw zuivere onwaarheden
en dode woorden raken mijn hart
Tranen vallen in een onverzadigde bodem
van dodende pijn en verlatenheid
Omgord met een kleed van leugens
en pijlen doorboren m'n hart,
doortasten mijn ziel.
Opnieuw open je voor mij het gat
van diepe verlatenheid..
kom je me tegemoet
Met doorzichtige liefde omhuld
betast je m'n gemoed
jouw zuivere onwaarheden
en dode woorden raken mijn hart
Tranen vallen in een onverzadigde bodem
van dodende pijn en verlatenheid
Omgord met een kleed van leugens
en pijlen doorboren m'n hart,
doortasten mijn ziel.
Opnieuw open je voor mij het gat
van diepe verlatenheid..
Reacties op dit gedicht
| Pyro: | Maandag, december 20, 2004 01:56 |
| *Stil* | |
| Peter van der Linden: | Zondag, oktober 31, 2004 01:37 |
| Moed houden meid, achter de wolken schijnt de zon. Liefs, Peter. (Max) |
|
| Angel*: | Maandag, oktober 25, 2004 16:31 |
| mooi verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mary Fr | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||