die wintert in niet kunnen
die wintert in niet kunnen
ik weet het niet begrijpen
ideeën die niet rijpen in de
geesten van de mens omdat
warmte hen niet kan bereiken
is het de eigen kou
die lente tegenhoudt
die wintert in niet kunnen
zich het zomeren nooit gunnen
die eeuwig herfst blijft
in storm en nattigheid
vergrijst in saaiheid van de
dag die nooit verrassen mag
ik weet het niet begrijpen
maar kan niet verder reiken
door de muren om je heen
samen leven en toch zo alleen
wil melker
26/10/2004
Reacties op dit gedicht
| Paul de Bruyn: | Dinsdag, oktober 26, 2004 22:36 |
| Ook al heb je vrienden nog kan je eenzaam zijn, dat is mijn ervaring... Schitterend gedicht Wil, kga je nog effetjes nomineren op schrijvertje.. liefs Paul |
|
| Raira: | Dinsdag, oktober 26, 2004 12:16 |
| samen leven en toch zo alleen ik begrijp het niet weten als warmte nooit de kans krijgt wil je het kunnen vergeten ach.....ik zeg verder maar niets meer...... je kent mijn antwoord vast al.. liefs raira |
|
| psych: | Dinsdag, oktober 26, 2004 08:06 |
| eenzaam zijn,maar toch open staan voor de liefde,en al wat is,,,mooi geschreven,,,liefs,,,psych,,, |
|
| Diane: | Dinsdag, oktober 26, 2004 07:20 |
| Ja als mensen muren om zich heen trekken.Kan je niet reiken. Ook al doe je zo je best. Liefs Diane | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||