Gevangen in mijn hart
Gevangen in mijn hart.
Gevoelens overvallen me,
Gedachten dolen door mijn hoofd,
Over verdriet en liefde vooral.
Wat me van concentratie berooft.
En niet eens om eigen verdriet,
Nee om het verdriet van andere mensen,
Hun verlies en het verdriet wat je dan ziet,
Het raakt me tot diep in mijn hart,
En graag deelde ik hun smart.
Maar nee ik kan het niet verdragen,
Mijn gevoelens gevangen in mijn hart,
Durf zelf niet eens om steun te vragen,
Dus hoe kan ik me op hun pad wagen?
Toch doe ik het keer op keer,
Bied steun en een luisterend oor,
Iedere keer maar weer,
Zodat ik mijn eigen verdriet niet hoor.
Mijn gevoelens in mijn hart gevangen,
Kan of wil ze niet tonen,
Een ongeblust verlangen,
Een droom die in mijn hart is gevangen.
Ooit komt hij uit of juist nooit,
Het verlangen groeit meer en meer.
Naar een warme toekomst,
Telkens maar weer.
~~Lianne
Reacties op dit gedicht
| Marissa: | Donderdag, juni 21, 2001 21:25 |
| Precies van toepassing op moi meissie.... Je weet hoe pijnlijk het is als ze jou pijn niet zien, maar andersom wel... Doe een stapje achteruit Lian, en laat hen een stapje naar de voorgrond.. liefsss |
|
| evening star: | Donderdag, juni 21, 2001 18:30 |
| heel herkenbaar!! | |
| Huting: | Donderdag, juni 21, 2001 13:11 |
| Heellll herkenbaar!!!!!!! Maar ook jij komt aan de beurt... Groetjes, Doortje |
|
| Elly: | Donderdag, juni 21, 2001 11:15 |
| Mooi verwoord Shaumelia soms zie je het verdriet van andere...maar zien ze het jouwe niet. Liefs Elly xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Shaumelia | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||