Geen emotie.
Geen emotie.
Tranende woorden gevallen,
gebroken ogen staren me aan
twijfelend en zoekend naar herkenning,
maar ik laat me niet meer gaan.
Adembenemende angst omringd,
onzekerheid over wat de toekomst zal zijn,
volkomen kapot door de leugens,
maar het doet me geen pijn.
Waarheid gesneuveld door mij,
hernieuwd wantrouwen blijft staan,
elk woord wordt afgewogen,
maar ik zie het rustig glimlachend aan.
Vlekkerig lichaam vervaagd,
liefde alleen nog maar een woord,
een zestal letter, 2 grepen
maar zonder het gevoel dat erbij hoort.
Ik zal niet huilen,
ik zal niet voelen,
ik zal niet lachen,
en zal nooit meer weten
wat jullie met geluk bedoelen.
((Fictie??))
Reacties op dit gedicht
| Wicked Soul: | Dinsdag, december 28, 2004 19:13 |
| Zeker wel... Je voelt nog steeds trouwens. Je gaf zelf al het bewijsje met je mail. -voelt een licht gevoel van triomf ;) :p- Lieverd, jij zal wel te weten komen wat met geluk wordt bedoeld. Het ligt vast al op je te wachten. Ligt te wachten tot jij het ontdekt. Wel weer een heel mooi gedicht. Knuffel, -Lien.- |
|
| annemieke: | Donderdag, oktober 28, 2004 17:34 |
| Nooit opgeven, achter de wolken schijnt steeds de zon. Zolang je een droom hebt om te dromen is er ook een reden om die droom te dromen. Droom dus zacht. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sugared_Placebo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||