Naakt
Tranen verlaten hun vertouwde plek
Tranen van onzekerheid
Tranen van angst
Geen idee waar dit toe leid
Straks weten ze alles
Alles wat ik voel
Wil ik dit wel
Zullen ze begrijpen wat ik bedoel
Straks gaan ze nog denken
Dat ik gek ben of iets
Dat ik lieg over alles
Dat ik me aanstel om niets
Ik zie er zo tegenop
Leg mijn hele ziel voor hun neer
Ik kan alleen maar hopen
Op begrip, misschien meer...
Reacties op dit gedicht
| Dood_voor_Jou: | Zondag, januari 10, 2010 12:47 |
| wauw, mooi :o | |
| Paulina: | Donderdag, oktober 28, 2004 09:38 |
| Ik weet niet precies waarvoor je zo erg tegenop ziet maar als je verstandelijk weet dat t moet, doe t! Heb meer vertrouwen in jezelf. Jij zal dit overwinnen! Geen enkel iets zal sterker zijn dan jij! |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 28, 2004 08:41 |
| Eerlijkheid wordt - uiteindelijk - altijd beloond (en bedoel eerlijkheid in 'zijn', dus in totaliteit). Maar wie is er niet 'bang' om zich 'naakt'te tonen aan de andere(n)? Ook dat wil geleerd zijn. Mooi. Liefs / sunset |
|
| bent: | Donderdag, oktober 28, 2004 00:42 |
| Tja, tranen lijken soms een eigen leven te lijden/leiden... x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Masquerade | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||