aardbeving
aardbeving
de aarde schudt
beeft en gaat tekeer
rotsblokken vallen
her en der neer
in moeder aarde
vallen diepe gaten
gebouwen storten in
mensen lopen reddeloos
door de straten
bang voor wat komen gaat
onzeker voor morgen
halen ze nog levenden
onder het puin vandaan
ver weg verborgen
moeder aarde schreeuwt
gilt van de pijn
blijft aardschokken geven
haar krijgen ze niet klein
Reacties op dit gedicht
| Fortune: | Donderdag, oktober 28, 2004 19:07 |
| en dan gaan onze gedachten uit naar Japan.. Mooi geschreven zeg.. Hopen dat we het nooit hoeven mee te maken... liefs, Samantha |
|
| Peter van der Linden: | Donderdag, oktober 28, 2004 17:32 |
| Tegen natuurgeweld kunnen we helaas niets doen, wel tegen zinloos geweld. En dat blijft helaas maar doorgaan. Zullen de mensen ooit wijzer worden? Liefs, Peter. |
|
| Tommie3993: | Donderdag, oktober 28, 2004 16:45 |
| Brr, natuurgeweld..immens, vaak...passend lay-outje, ..xx.. | |
| ***Zij***: | Donderdag, oktober 28, 2004 10:48 |
| Mooi...zucht | |
| Luijkx: | Donderdag, oktober 28, 2004 10:40 |
| Heel mooi geschreven! |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 28, 2004 09:08 |
| Wohw! Prachtig de natuurramp van pas verwoord. Liefs / sunset |
|
| Lieverdje: | Donderdag, oktober 28, 2004 07:39 |
| Weer zo'n prachtig gedicht... Liefs |
|
| Martine Gieze: | Donderdag, oktober 28, 2004 07:32 |
| heel mooi geschreven!! lijkt me vreselijk zoiets mee te maken...brrr!! liefs,MART |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||