kerkhof
Kerkhof
Een woud van versteende namen
gebeiteld in een kruis
Zij blijven hun tijd samen
geen ruzie om en in hun huis.
Alle stemmen zijn verstomd
stilte is het wachtwoord
op dit vergeestelijkte oord.
De laatste gang is altijd zwaar
iedere voetstap voel je daar.
Ook dichter tot elkaar
onder deze eens mensenschaar.
Ook zij hebben eens deze gang gelopen
het hek is nu voor hen
tussen negen en vijf uur open.
Wij weten niet waarop zij konden hopen
misschien ging voor hen een hemelpoort open
Een woud van versteende namen
gebeiteld in een kruis
Zij blijven hun tijd samen
geen ruzie om en in hun huis.
Alle stemmen zijn verstomd
stilte is het wachtwoord
op dit vergeestelijkte oord.
De laatste gang is altijd zwaar
iedere voetstap voel je daar.
Ook dichter tot elkaar
onder deze eens mensenschaar.
Ook zij hebben eens deze gang gelopen
het hek is nu voor hen
tussen negen en vijf uur open.
Wij weten niet waarop zij konden hopen
misschien ging voor hen een hemelpoort open
Reacties op dit gedicht
| willem van otterdijk : | Woensdag, november 03, 2004 15:49 |
| black rose, rustgevend, pfff ik hoop voor je dat je het meent, anders ben je zon steriotype gothic figuur die zich verplicht voelt dat te vinden, anders.. sorry :P mooi gedicht |
|
| ~°aine°~: | Donderdag, oktober 28, 2004 18:43 |
| een kerkhof is zeer rust gevend ,ben er graag mooi gedicht trouwens kiss ,**black rose** |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J.H. Vergne | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||