Laat het licht aan!
Ik zie mezelf met een vies gezicht, ik snij mezelf met een vies mes.
Ik ga van zonnig naar donker licht, ik leer een doel in plaats van les.
Hij was niet slecht, hij hield zich alleen maar groot.
Mijn littekens zijn ook echt, maar zonder huid ben ik ook bloot.
Als kleine jongen onder mijn bed schuilen, vast omdat ik weer iets gezegd had.
Probeerde te leven zonder te huilen, als kleine jongen op een verward pad.
Ik laat het licht aan, ben bang zonder licht.
Zie klappen niet aankomen en hem gaan, hou hem in de gaten hou hem in mijn zicht.
11 jaar en een verward bestaan, snijd mezelf om me levend te voelen.
Ik wil rennen vluchten ver weg gaan, maar vluchtte enkel onder bedden en stoelen.
Waarom houden mensen niet van mij, waarom is een wees een schaap in het zwart.
Een beetje vertrouwen maakt mij ook blij, waarom leef ik een race zo zwaar en keihard.
Ik ben getekend, door haat en ontrouw.
Nog nooit op iemand gerekend, waar is liefde in deze ijzige kou.
Maar het valt allemaal best mee, ik heb gewoon een rommelige ziel, klein zicht.
Zwem lekker verder in die grote zee, en god eert de jongen met het vieze gezicht.
Maar laat het licht wel aan, ben nog steeds bang zonder licht.
Voel nog ooit rake klappen en hem staan, maar ben nu iemand met eigen vol zielsgewicht.
Roy Bahlmann.
psych: | Zondag, oktober 31, 2004 15:18 |
begin met jezelf lief te hebben,al het andere is geweest,waarom sluit je wel je ogen,maar laat wel het licht aan,wat is het verschil,als je slaapt,of als je wakker bent,je bent en blijft de zelfde persoon,,,,en natuurlijk is het een drama wat je schrijft,maar dat kun je niet meer veranderen,,,liefs,,,psych,,, | |
Lia : | Zondag, oktober 31, 2004 13:28 |
rommelige ziel waar je geweldig mooi over dicht.. | |
Auteur: Roy Bahlmann | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 31 oktober 2004 | ||
Thema's: |