Vandaag een beetje een rare dag
Ik weet het niet
Even verdween die lach
En voelde ik dat verdriet

Ik kon er niet over praten
Ik kon niet in mijn gevoel gaan spitten
Zullen we dat maar gewoon zo laten
Laat mij maar gewoon alleen daarmee zitten

Toch vond ik het eigenlijk wel fijn
Ik kon bij je schuilen
Je wou dat ik kon leven zonder pijn
En stiekem moest ik een beetje huilen

Ik voelde steeds wel die traan
Ik wou het gewoon wegduwen
Ik kon die traan niet laten gaan
Maar het bleef steeds doorduwen

Je hoeft er niet voor mij te zijn
Ik wou dat ik het aan je kon vertellen
Maar ik voelde zoveel pijn
Ik zou je er nu nog over willen bellen

Het voelt gewoon zo rot
Ik zou je willen helpen
Je gaat van binnen best wel kapot
Ik kan je tranen misschien ook wel stelpen

Van mij weet je gewoon al best veel
Praten over mezelf kan ik gewoon niet
Dan krijg ik weer een brok in mijn keel
En voel dan weer al dat verdriet

][Nja.. dit gaat over gistere..het is een nogal raar gedicht geloof ik .. mja][