de weg...
Ik ben verdwaald,
verdwaald in mezelf.
Ik heb ergens gefaald,
dat gevoel heb ik van men elf.
Ik ben gevangen,
gevangen in mezelf.
Ik ben ergens blijven hangen,
dat weet ik van mezelf.
Ik ben de weg kwijt,
de weg naar het goede pad.
Ik heb toch wel spijt,
Daarom dat ik nu net bad.
Ik wist niet welke weg meer,
ik wist niet wat te doen.
Iemand legde zijn hand op men schouder neer,
ik wist welke weg te nemen, vanaf toen.
verdwaald in mezelf.
Ik heb ergens gefaald,
dat gevoel heb ik van men elf.
Ik ben gevangen,
gevangen in mezelf.
Ik ben ergens blijven hangen,
dat weet ik van mezelf.
Ik ben de weg kwijt,
de weg naar het goede pad.
Ik heb toch wel spijt,
Daarom dat ik nu net bad.
Ik wist niet welke weg meer,
ik wist niet wat te doen.
Iemand legde zijn hand op men schouder neer,
ik wist welke weg te nemen, vanaf toen.
Reacties op dit gedicht
| Martine Gieze: | Zondag, oktober 31, 2004 17:20 |
| heel erg mooi!! gelukkig is er altijd Diegene die je hand vasthoudt om je weer op weg te leiden!! liefs,MART |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ratke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||