Ontbijt.

Iedereen heeft dat wel een keer, dat je iemand kent of ontmoet.

Een gewone vriendschap maar dan net iets meer. Iemand die je gedachten draait van slecht naar goed.

Zo heb ik dat ook met iemand, zij laat me zien dat het leven goed is.

Dat gevoel herken ik bij bijna niemand, alsof Jaws veranderd in de Nemo-gup-vis.

Altijd als we af hebben gesproken, zie ik alles veel lichter.

Optimistisch niet onderdoken, geen zware roman maar vrolijke dichter.

Even heb ik gedacht verliefd op haar te zijn, en heb het haar ook daadwerkelijk verteld.

Zat toen biechtend te bekennen voelde me te klein, maar ze liet me de waarheid zien en heeft me weer op mijn voetstuk gesteld.

Maar wat het wel is, is me nog steeds een vraag, voel me bij haar altijd op mijn gemak.

Haar visie op leven is net als die van mij gewoon vaag, en op het gebied van relaties hebben we allebei evenveel lak.

Want het leven draait om plezier, om het doen wat je voelt.

Leven is niet plannen het is altijd hier, ga voor het moment en zeg gewoon wat je bedoelt.

Ik heb al zoveel lessen van haar geleerd, over hoe je je bestaan kan zien.

Hoeveel geluk er is maar je doodweg niet eert. Over de keuze tussen ‘overigens of misschien’. Maar deze ontmoeting doet me weer in gedachten veranderen, ook politieke meningen worden door haar overdacht.

En om dat van haar te horen distantieert ze zich nog meer van anderen, weer loop ik weg met meer optimisme en levenskracht.

Vreemd dat iemand je zo laat denken, dat aanwezigheid zoveel kan betekenen.

Zonder dat verliefdheid je staat te wenken, zo tegen iemand opkijken zonder je schuld erin te hoeven berekenen.

Maar waar het vandaan komt weet ik niet, we bespreken dingen zoals iedereen dat doet.

Laat ze me zien wat het leven zich nog meer bied, hoe dan ook het geeft me wel moed.

Maar zo’n denker als ik nou eenmaal ben, zo nuchter is zij in haar bestaan.

Mijn nieuwe leven waar ik langzaamaan aan wen, en begint mijn vrije dag vrij en laat mijn zorgen lekker gaan! Goed ontbijtje joh!

Roy Bahlmann!