Reclame,

Je kent ze wel, die reclames van Fa. De zonnige kant van het leven. Promotie van boten bij de Hiswa tot aan dat strand van Bounty waar je voor altijd wil blijven kleven. En ze zijn er ook, ze bestaan er op deze aarde. Ik herinner me toen ik in dat felblauwe water dook, en dat wat ik zag mijn dromen evenaarde. Het strand zo wit als de Omo spot, de palmen wuivend van de wind. Was het geen droom maar mijn levenslot? Of een verbeelding zoals van ieder kind. Ik wil geen geld, ik wil geen macht. Geluk en natuur om me heen dat telt, dat strand dat blauw is de kracht. Want naakt worden we geboren, en naakt gaan we weer. Al onze bezittingen zijn verloren, als we sterven kijken we met lege handen op alles neer. Doe mij maar zon, doe mij maar dat strand. Niet de shampoo maar achtergrond van Andrelon, en hotel van die van het maandverband. Elke morgen trimmen langs de zee, Elke avond eten met de zon die onder gaat. Wie wil er met me mee, naar die plaats als die bestaat? De bank van Fanta in de duinen, “have fun, where ever”, lekker in avondzon rondstruinen. Nooit meer wil ik terug, never, never, never. Fruitsalade als ontbijt, bij de lunch een tropische cocktail. Geen stress de zon is de tijd, dan gaat ‘ie onder naar oranje in plaats van geel. Een leven om te bestaan, mijn doel om te surfen. Doen en laten, gaan en staan, dagen genieten in plaats van afturven. Maar ook dit is als een reclame slogan, mooie woorden in een zin. Komt het er wel ooit van, of is dit mijn visie en dit na dat leven een begin?

Roy Bahlmann.