ik zwaai je uit... en moet je laten
De lucht
Een heldere ster
Ik slaak een zucht
Nooit was dichtbij mij
zo ver
Starend in je lege ogen
vraag ik me af
wat je nu gaat zien,
en of je me ooit zult herkennen
misschien..
Zullen wij ooit samen zijn
Los van het verdriet angst en pijn?
Dansen we op hemelse muziek
omringt door het goddelijk licht?
Dat ik nu zie weerkaatsen
in het lege van je gezicht
Ik sluit je ogen
ga nu maar heen
Ik zwaai, neem afscheid met een zoen
vanaf nu ben je nooit meer alleen
Reacties op dit gedicht
| Joyce Rietveld: | Zondag, november 07, 2004 16:46 |
| Mooie woorden!! Mooi omschreven Kus Joyce | |
| Dreamlover: | Dinsdag, november 02, 2004 00:06 |
| jeetje........ sommige mensen behoren gewoon echt tot de top...zoals jij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fanthagiro | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2004 | ||
| Thema's: | ||