Opgehangen aan tere draden
door een eenzaamheid
die aan mijn naakte lichaam likt.
Het touw dieper doet snijden
in mijn schijndode vlees.
En mij meer dan ooit doet wensen
Naar witte vlinders
aan deze zwarte nacht.
Mijn vangnet gebroken.
Dus vang ik trage rupsjes
en zal ze lief hebben.
Koesteren en beminnen.
In mijn hartvormige doosje
tot jij ze zal laten ontpoppen
tot witte vlinders
aan deze zwarte nacht.
Onze vlinders
aan hun zwarte nacht