Vroeger:
Wat ik wou werd mij ontnomen,
Wat ik wilde werd mij ontzegd.
Wat ik wou wilde niemand geloven,
In wat ik wilde, geloofde ik nu echt…
Dat gevoel wordt alleen nog maar versterkt,
Omdat jij mijn leven hebt beperkt.
Nu:
Alles is weer anders,
Niets is nog wat het lijkt,
Alles wordt weer ‘normaal’
Als je het van een andere kant bekijkt.
En alles is nog zo moeilijk,
Zo moeilijk te begrijpen…
Het zijn van die kwellingen,
Die je voor altijd willen vastgrijpen.
En hoe ouder je bent,
Hoe moeilijker alles wordt.
Het zijn van die ‘avonturen’
Waar je ongewild wordt ingestort…
Morgen wordt alles weer anders….
Stukken beter zelfs…