het leven is aan mij gegeven ,
zonder te vragen of ik het eigenlijk wel wil.
er word dan niet gedacht aan de mensen ,
die hun leven dan moet leiden in pijn.
de werkelijkheid : ze willen hier niet meer zijn.
kopje onder kopje boven ,
in verdrink bijna in dit.
meer van verdriet.
niemand komt me redden ,
niemand die me ziet .
ik voel het mes weer ,
over me lichaam glijden.
en genieten van het bloed ,
dat ik me polzen af zie stromen.
en leven zonder pijn ,
daar kan ik alleen maar van dromen .
onzichtbare tranen vallen ,
ze strijken langs me wangen heen .
onzichtbare littekens maar ,
ik zie ze meteen .
hopen is een valse gedachten ,
als ik hoop dat ik ooit ,
eens blij kan zijn .
want mijn leven is gedoemd ,
om voor eeuwig te leven in pijn .
*** ik heb zo lang nix op de freaks gezet onmdat ik een mega writersblock heb nog steeds maar ik dacht laat ik het toch eens proberen en toen kwam er dit uit ***