Een aanrander??
Ik fiets zo hard ik kan,
door de stille donkere straten.
Hier heb ik echt een hekel aan,
want alles is verlaten.
Plotseling schrik ik op,
ik denk dat ik wat hoor.
M'n hart gaat wild tekeer,
en ik fiets nóg sneller door!
Achter mij hoor ik een fietser,
hij komt steeds dichterbij.
Ik voel een hand op m'n schouder,
ik ben een flauwte nabij.
Wild sla ik om me heen,
blijf van me af vieze vent.
Hij begint onbedaarlijk te lachen,
z'n stem klinkt wel héél bekend!
Ik kijk even snel opzij,
omdat hij me wat vraagt.
En dan blijkt het m'n eigen vent te zijn,
die me zo'n schrik heeft aangejaagd!!
*In beginsel,is dit slechts een verzinsel,
maar als vrouw kun je in deze tijd,
niet meer rekenen op je veiligheid*
Reacties op dit gedicht
| erje: | Woensdag, november 03, 2004 23:35 |
| Je hebt je fantasie wel de vrije loop gelaten, leefde helemaal mee, zo gebeurd het wel, ben blij dat je dit mooie gedicht hebt verzonnen liefs erje |
|
| Peter van der Linden: | Woensdag, november 03, 2004 18:30 |
| Sorry, "aanranders" bedoel ik natuurlijk. P. |
|
| Peter van der Linden: | Woensdag, november 03, 2004 18:29 |
| Leuk bedacht and a happy end. Maar wat de veiligheid betreft, heb je gelijk. Laat de regering meer politie de straat opsturen en dan niet alleen letten op verkeersovertreders of foutparkeerders. Nee, op dieven, aanrangers en dergelijk tuig. Maar je hebt het mooi geschreven, ook al is het maar fictie. Liefs, Peter. |
|
| Irdana: | Woensdag, november 03, 2004 17:14 |
| heb jij even geluk gehad(ook al is het ficti) je weet maar nooit in deze rare tijd ! met liefs Irdana |
|
| Jacqueline: | Woensdag, november 03, 2004 15:42 |
| Heel erg leuk gedaan!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ria -rimpeling- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2004 | ||
| Thema's: | ||