oorlog, van alle tijden
Na de bevrijding:
Tien nagelrandjes rouw
dat is wat zij was
schraal hoopje
ellende, vrouw
genoemd, vroeger.
Genummerd.
Haar man
in de andere rij
en zij, eindeloos later
achter het executieplein:
zoekend, gulzig wroetend
alsof hij daar zou zijn.
Tien nagelrandjes rouw
dat is wat zij was
schraal hoopje
ellende, vrouw
genoemd, vroeger.
Genummerd.
Haar man
in de andere rij
en zij, eindeloos later
achter het executieplein:
zoekend, gulzig wroetend
alsof hij daar zou zijn.
Reacties op dit gedicht
| X-tophe: | Donderdag, november 04, 2004 21:45 |
| ja... | |
| willy Vittali: | Donderdag, november 04, 2004 11:44 |
| kippevel gekregen bij het lezen, indrukwekkend, Willy | |
| - ike -: | Donderdag, november 04, 2004 10:43 |
| wauw! echt supermooi verwoord, ik kan de wanhoop eruit bijna voelen!!! liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: thomaske83 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2004 | ||
| Thema's: | ||