gevangen
Ik heb me laten vangen,
laten vangen als een prooi.
Nu zit ik hier....gevangen,
gevangen in een kooi.
Eerst leek deze kooi een eiland,
een eiland voor ons twee.
Maar jij, jij bent hier weggevlogen...
en ik, ik mocht niet mee.
Dezelfde mooie woorden,
gebruik je nu opnieuw.
Wie weet is iemand ook zo dom
om zich te laten strikken.
En ik ... ik blijf hier zitten;
mijn gevoelens voor jou probeer ik
eenzaam en alleen
een beetje weg te snikken.
Misschien is dit gevoel van mij
niet helemaal terecht.
In ieder geval, ik zit er mee
...en ze zijn echt, jammergenoeg wel echt.
laten vangen als een prooi.
Nu zit ik hier....gevangen,
gevangen in een kooi.
Eerst leek deze kooi een eiland,
een eiland voor ons twee.
Maar jij, jij bent hier weggevlogen...
en ik, ik mocht niet mee.
Dezelfde mooie woorden,
gebruik je nu opnieuw.
Wie weet is iemand ook zo dom
om zich te laten strikken.
En ik ... ik blijf hier zitten;
mijn gevoelens voor jou probeer ik
eenzaam en alleen
een beetje weg te snikken.
Misschien is dit gevoel van mij
niet helemaal terecht.
In ieder geval, ik zit er mee
...en ze zijn echt, jammergenoeg wel echt.
Reacties op dit gedicht
| luckiec2: | Vrijdag, november 05, 2004 21:04 |
| mooi gedicht, echt heel mooi liefs Jeroen |
|
| Rian: | Donderdag, november 04, 2004 23:10 |
| Nou weinig geschreven.. Op deze manier wil ik graag meer van je lezen.... Knuff Rian |
|
| Manon14: | Donderdag, november 04, 2004 23:07 |
| Hoii jij.. jammergenoeg zijn ze wel echt:( het komt wel oke.. mooi gedichtje.. liefs knuff Manon.. xxx ps: tot nog eens in de chatbox:) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nathaliedje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2004 | ||
| Thema's: | ||