Eenzaam in de drukte
Eenzaam in de drukte
Iedereen die je ''kent".
Ze spreken je altijd aan.
Op je werk ben je bekend.
Voor anderen klaar te staan.
De buitenwereld denkt dan ook.
Dat je vrienden in overvloed hebt.
Maar steeds blijkt na werktijd.
Dat de belangstelling snel weg ebt.
Weinigen die je eens bellen.
Die belangstelling in je tonen.
Terwijl ze allen notabene.
Zowat bij je om de hoek wonen.
Doen allemaal leuk en aardig.
Omdat je bent wat je bent.
Niemand die de moeite neemt.
Te weten hoe je eigenlijk bent.
Rian jp
Reacties op dit gedicht
| fox_bert: | Zaterdag, november 06, 2004 09:24 |
| je hebt helemaal gelijk, maar ik denk wel dat ieder mens zo in elkar steekt, als je met iedereen echte vriendschap kan opbouwen dan is het ook geen echte vriendschap meer maar gewoon. juist daardoor kan je die mensen eruit halen die je dat kunnen bieden, dat had niet gekund als jantje om de hoek die met iedereen beviend is. is helemaal waar dit gedicht hoor, maar wilde dit toch even kwijt liefs Bert |
|
| Lia : | Vrijdag, november 05, 2004 21:56 |
| sommige mensen kijken niet verder.. helaas | |
| will hanssen: | Vrijdag, november 05, 2004 17:17 |
| Mooi geschreven Rian. Het is heel herkenbaar..uit het oog uit het hart en o zo onpersoonlijk. Toch jammer hé? Liefs, Will |
|
| Peter van der Linden: | Vrijdag, november 05, 2004 16:00 |
| Niet leuk om je eenzaam te voelen. Misschien moet je eens een keer lekker gaan stappen om andere mensen te leren kennen. Liefs, Peter. |
|
| Fortune: | Vrijdag, november 05, 2004 15:49 |
| Je hebt wel gelijk.. En ookal geldt beter laat dan nooit, als je ze het eerst onder de ogen moet laten zien en het in hun oren laten schallen is er tog wel iets mis denk ik.. Mooi neergezet.. liefs, Samantha |
|
| energygirl: | Vrijdag, november 05, 2004 13:50 |
| mensen lijken soms schijnbaar te druk te zijn...of telkens meer aan zicht zelf te denken.... vraag me af wat de reden is... heeft iedereen het zwaar met zichzelf? of kunnen mensen het verdriet van een ander niet aan?of willen ze zich niet meer inleven in een ander? weet het ook niet....mijn vrienden wonen kilometers bij me vandaan....kan ze niet zien maar ze zijn allemaal in mijn hart..hoop dat het wederzijds is.. mooi gedicht met inhoud wat helaas waar is. liefs energygi |
|
| Oorlam: | Vrijdag, november 05, 2004 13:00 |
| mmm open yourself & the rest will follow? | |
| Manon14: | Vrijdag, november 05, 2004 12:23 |
| Pff heb je idd gelijk in.. jammergenoeg wel.. is soms erg:s mja.. maar je echte echte vrienden heb je altijd en die raak je nooit kwijt.. mooi gedichtje hou van je liefs knufff Manon xxxxxxxxx |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Vrijdag, november 05, 2004 10:45 |
| tsja irritant is dta he:S en dan worden ze achteraf kwaad omdat ze dan zeggen: ja je belt nooit enzo. kan het er erg goed in vinde. ben weer eens voor niks op school hou van je! xxx |
|
| gwbuyze: | Vrijdag, november 05, 2004 09:46 |
| mooi gedicht en de waarheid precies verwoord. alleen wanneer ze je nodig hebben hoor je die (vrienden). en voor de rest laten ze je links liggen. ken dat jammer genoeg ook. hopelijk vind je toch nog echte vrienden. succes groetjes xxx henk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2004 | ||
| Thema's: | ||