er is altijd morgen
Leer mijn vleugels,
om de wind te dragen
me te laten vliegen
naar een nieuw begin
ik tel mijn vleugelslagen
zodat ik niet zal verdwalen
in het oneindige
de zon voor mij onzichtbaar
voel hem priemen in mijn rug
maar toch, voel ik hoop,
want er is altijd morgen
ja,de zon roept mij terug
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| Wishdom: | Vrijdag, november 05, 2004 21:49 |
| Mooi verwoord :-) | |
| will hanssen: | Vrijdag, november 05, 2004 20:15 |
| Heel mooi verwoord dit hoopvolle gedicht! Liefs, Will |
|
| Lieverdje: | Vrijdag, november 05, 2004 19:50 |
| Als ik kon vliegen vloog ik met je mee... Liefs |
|
| Esther Sharita: | Vrijdag, november 05, 2004 18:56 |
| Af en toe zou ik weg willen vliegen naar plek hier ver vandaan! Geweldig gedicht weer van je!! Liefs mij |
|
| Beertje_89: | Vrijdag, november 05, 2004 17:35 |
| Mooooi :) echt | |
| juffie: | Vrijdag, november 05, 2004 16:36 |
| Ik wil best even met je mee vliegen hoor, je beschrijft het zo mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2004 | ||
| Thema's: | ||