1 november... de dag
Je bent niet meer,
op deze aarde.
Maar wel in mijn hart.
Ook al kan ik
je niet waarnemen...
Alleen denken aan jou...
geeft me het gevoel...
dat je er bent
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Zaterdag, november 06, 2004 22:46 |
| prachtig gedicht, en ik geloof daar sterk in. Dood ben je pas als ieder je vergeten is. knuffel |
|
| juffie: | Zaterdag, november 06, 2004 17:12 |
| En zo is het ook...iemand leeft voort zolang er aan hem/haar gedacht wordt. Sterkte. |
|
| Ann-tje: | Zaterdag, november 06, 2004 15:26 |
| hij/zij is er ook, binnen in je hart zal die er altijd zijn, overal waar jij bent, en wat je zal doen, hij/zij zal je met alles helpen en je overal mee steunen, hij/zij zal altijd dicht bij je zijn Liefs, Annika |
|
| Lia : | Zaterdag, november 06, 2004 10:11 |
| in hart en geest voortbestaan... gevoelig dicht.. | |
| sunset: | Zaterdag, november 06, 2004 09:29 |
| Iemand 'bestaat' ook enkel als er iemand anders aan hem / haar denkt. Droef, verlangend mooi. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2004 | ||
| Thema's: | ||