boom
hij stond daar zo lonkend
waarom heb ik het toch niet gedaan
hij stond daar zo lonkend
och ik kon van dit rotleven gaan
Waarom ging ik er niet met door
waarom deinsde ik toch terug
volgende keer ga ik ervoor
dan keer ik hem niet de rug
ik in mijn auto
het leven was ik beu
hij aan de kant van de weg
en ik in volle snelheid
die boom
hij kon mij eindelijk gelukkig maken
die boom
hij kon mij eindelijk verlossen
Och hij staat er nog
ik passeer hem nog
waarom heb ik het toch niet gedaan
hij stond daar zo lonkend
och ik kon van dit rotleven gaan
Waarom ging ik er niet met door
waarom deinsde ik toch terug
volgende keer ga ik ervoor
dan keer ik hem niet de rug
ik in mijn auto
het leven was ik beu
hij aan de kant van de weg
en ik in volle snelheid
die boom
hij kon mij eindelijk gelukkig maken
die boom
hij kon mij eindelijk verlossen
Och hij staat er nog
ik passeer hem nog
Reacties op dit gedicht
| Juva: | Woensdag, juli 04, 2001 21:26 |
| krijg hier koude rillingen van... |
|
| Wilma Beekman: | Woensdag, juni 27, 2001 08:32 |
| Lieve Dotje, Ik hoop dat je nog heel veel bomen voorbij zult rijden en genieten van hun schoonheid. Het geluk dat je (misschien) op die manier vindt, is tijdelijk, heel erg tijdelijk! Liefs, Wilma (zonnetje) |
|
| TMM: | Maandag, juni 25, 2001 14:54 |
| Wat is er meiske? Vertel aan mij je verhaal. Die bomen maken je niet gelukkig... passeer ze ALLEMAAL! TMM |
|
| leonencra: | Maandag, juni 25, 2001 14:06 |
| sjonge meid, gelukkig maar dat je doorgereden ben langs die boom. Praat erover, praat er over met mij, of wie dan ook. -x- LEo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dotje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||