Door al mijn verdriet
zag ik niet
dat jullie er waren
en mij erdoor hielpen.
Maar ik heb altijd geweten
dat jullie mij niet zijn vergeten.
Mijn tranen hedden geen tijd om te rollen
of jullie stonden er al om ze te drogen.
Dus dit is een gedicht
aan alle mensen met verdriet.
Wat er ook gebeurt,
vergeet je vrienden niet.
crockje1: | Zondag, november 07, 2004 22:11 |
Ik vind het ook Herkenbaar en ben het ook helemaal met je eens. Mooi Geschreven! | |
Fade2Black: | Zondag, november 07, 2004 20:37 |
Herkenbaar.. mooi gedicht! Ben t helemaal met je eens :) xxxx |
|
Auteur: keppeke | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2004 | ||
Thema's: |