*De maan*
*De maan*
De maan verduisterd
achter takken zo donker
De bladeren verlaten
alles maakt het zo bijzonder
Angst is wat je voelt
het valt niet meer te stoppen
Je loopt door de duisternis heen
om je angst maar op te kroppen
Je volgt het lichtpunt wat je ziet
het zicht, zo helder, fel en rond
Jammer dat je er nooit komt
de maan, het heldere licht....
*Liefs Susanne*
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: suussie! | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2004 | ||
| Thema's: | ||