Zie, weet, lees
Nu ik stilte stil aanvaard
En de leegte nogmaals leeg
Vraag ik mij af waarom de vragen
Die ik vraag geen antwoord hebben
Ik lees mijn eigen woorden
Met een brok en een snik in mijn keel
Ik zie de blikken van de ander
Die mij toejuigd in gedachten
Niet zichtbaar is mijn vreugde
Die ik uit in mijn verdriet
Word gevoed door warmte en liefde
Die heerst in de ruimte van de wens
Ontstoken is het vuur
Wat moet verwarmen in de nacht
Ik spreek niet over de tijden
Ik zie, ik weet, ik lees mijn hart
09-11-04
Reacties op dit gedicht
| arie: | Woensdag, november 10, 2004 00:01 |
| daar heb ik niets aan toe te voegen ;) behalve dan dat ik je heb zien groeien ;) en dan zeker niet in lengte :P Hou het dus simpel kanjer |
|
| ~Marina~: | Dinsdag, november 09, 2004 21:10 |
| omdat je het antwoord als vraag stelt en de vraag vergeet als antwoord te lezen.. en laat het vuur maar branden, er brand niemand mee enkel oud gevoel licht op en word herzien.... ja herzien zal het juiste woord zijn |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2004 | ||
| Thema's: | ||