woorden grol
verwarde geest
mijn geest zweeft in de wolken
mijn zijn vlindert vrolijk
speels dans ik door de tijd
als ware ik een kind
mijn ziel parelt tranen
niet meer vanverdriet
maar door intens beleven
van vreugde geven
mijn hart smelt bij zien
mijn ogen glinsteren
onschuld nog zo pril
met een volkomen eigen wil
ach mag ik wel zijn
zal ik kunnen zeggen
behoor ik wel te denken
heb ik recht tot schenken
onzin in de nacht
is dat wat mij enkel blijft
of fluister ik heel zacht
waar huist het geheim
in wat men in woorden schrijft
wie zal het weten
morgen is mijn dicht vergeten
en zal enkel ik mijn geheim nog weten
Wim Black Lord
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, november 10, 2004 14:45 |
| Ben je daar zo zeker van? Heel mooi. Liefs / sunset |
|
| Lia : | Woensdag, november 10, 2004 07:59 |
| heel erg mooi weer Wim.. kom je graag lezen... en velen woorden blijven hangen.. vooral jouw manier van schrijven.. aparte aantrekkelijke stijl.. vind ik dus.. liefs, Lia |
|
| Paulina: | Woensdag, november 10, 2004 07:40 |
| Misschien het gedicht vergeten maar de intentie ervan niet ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2004 | ||
| Thema's: | ||