mischien wil zij wel vluchten,rennen gaat niet meer
want hoe ze ook probeert, ze vinden haar altijd weer..
zij is als de bomen, vast en ondoorgrondelijk.
maar ze wil zijn als de vogels.. vrij..
al was het maar voor 1 keer.. dan zou ze vliegen..weg van alles.. van de pijn en het verdriet.. maar ondanks al haar dromen..gaat en kan ze niet.. is ze verplicht te leven in haar zee van onmacht, kan ze niet aanschouwen, al die pracht. kan ze niet vliegen, niet dromen..niet zijn..is ze verplicht om klein te zijn..eeuwig vast..vooraltijd.. nooit vrij om te leven..om te zijn. maar op een dag. staat ze boven op de zon
als ze nu maar vliegen kon. ze spreidde haar vleugels..verdriet...pijn en wenste dat ze er niet meer zou zijn.. opeens streken er zonnestralen neer en plots..
was ze er niet meer..
-xxx- tess