Liggend op mijn rug,in't zachte gras
bewonder ik de schoonheid
van het blauwe hemel licht
doorzichtig,als het fijnste glas
zwarte stippen ,spelen hoog hun liefdesspel
gelaten zijn heerst daar het leven
wolken van geluk dansen hun pas
gelijk een getrouwd stel
ondoorzichtig ,is het kijken naar de zon
oogverblindend is deze warmte bron
tegen de avond gekoeld door de maan
ik wou, dat het voor eeuwig zo blijven kon
Lieverdje: | Woensdag, november 10, 2004 21:00 |
Geniet van elk mooi moment... Zeer schitterend gedicht... Liefs |
|
Paulina.: | Woensdag, november 10, 2004 19:17 |
Elke dag weer wat anders.. Ik zou dit ook wel elke dag wilen zien.. Heeel mooi geschreven ! |
|
Esther Sharita: | Woensdag, november 10, 2004 19:12 |
Wauw erg mooi! Liefs mij |
|