mijn hart doet pijn...
de wonde is ontstoken...
de liefde is verbroken...
ik wil hier niet meer zijn...
hoe heb ik ooit kunnen dromen...
dat ik weer alleen wou zijn...
ik dacht niet eens aan ons welzijn...
ik bekeek ons als zaken, als bomen...
ik kan je niet zeggen...
hoezeer het me spijt...
hoe traag deze wonde slijt...
en hoe ik voor jou de grenzen zou willen verleggen...
kwil je zo graag terug..
en toch haat ik je...
en toch verlang ik naar je...
en toch wil ik je, en liefst vlug...
ik wist niet dat ik je zo zou kunnen missen...
dat we zo vervreemd zouden geraken..
dat we het nooit meer samen zouden maken...
maar ergens bessef ik nu,khad me niet mogen vergissen...